KALMÁR  Jenõ

Geboren : 21 maart 1908 (Mocsolád, Hongarije)
Overleden : 13 januari 1990 (Malaga, Spanje)
Club(s) als speler: FIAK (jeugd, tot 1922), Ferencvárosi TC (jeugd, 1922-'28), Ékszerészek (jeugd, 1928), Hungária MTK FC (1928-'33, 81 wedstr., 56 goals), Excelsior Roubaix (1933-'36), RC Roubaix (1936-'37), Stade de Reims (1937-'38), Hungária MTK FC (1938-'40), Kistext (speler-coach, 1940-'44)
Club(s) als trainer: Gamma FC (1944), Csepeli Munkás TE (1947-'49), Vasas SC (1949-'50), Dorogi Tárna (1950-'51), Bp. Honvéd (1952-'56), Wacker Wien (1956-'57), Wiener SC (1957-'58), Sevilla FC (1958), Granada FC (1958-'59), Club Deportivo Málaga (1959-'60), Hapoel Tel-Aviv (1960-'62), FC Porto (1962-'63), Real Valladolid (1965-'65), Granada FC (1965-'66), Halmstads BK (1966), RCD Espanyol (1966-'69), Real Valladolid (1970), Club Deportivo Málaga (1970-'72), Hércules CF (1972-'73), Club Deportivo Málaga (1978-'80)
Positie : Aanvaller

Biografie :
Kalmár Jenõ begon in 1928 aan zijn professionele voetbalcarrière bij Hungária MTK FC. De veelzijdige en elegante speler had zich snel een reputatie opgebouwd. Alhoewel niet groot van gestalte werd hij op meerdere posities gebruikt, maar vooral als spits was hij zeer effectief. Technisch en tactisch superieur, had hij ook een patent op preciese langeafstandschoten, gevreesd door de doelverdedigers. Na de introductie van het betaald voetbal in Hongarije, werd hij met Hungária MTK FC kampioen van Hongarije in 1929. Op een briljante manier aan zijn carrière begonnen, werd die echter een paar keer onderbroken door ernstige kwetsuren. De eerste kwetsuur, een gebroken been in de herfst van 1929, had wel een significante invloed op zijn prestaties. Na een lange genezingsperiode was hij inderdaad voorzichtiger geworden in zijn spel. In 1932 behaalde hij zijn tweede titel met Hungária MTK FC, in de vorm van het winnen van de Beker van Hongarije, door Ferencvárosi TC in een replay met 4-3 te verslaan.
In 1933 verliet Kalmár Hongarije, zoals nog een aantal andere Hongaarse professionele spelers, om in Frankrijk in 1ste Klasse te gaan voetballen. Hijzelf ging bij Excelsior Roubaix aan de slag, waar hij tot 1936 zou blijven. Dan trok hij voor een seizoen naar de lokale rivaal Racing Club Roubaix, waarna hij zich, ook voor een jaar, in 1937 bij Stade Reims aansloot (toen 2de Klasse).
Het daarop volgende jaar zou Kalmár terugkeren naar Hongarije om van 1938 tot 1940 opnieuw voor Hungária MTK FC te gaan spelen. In 1940 veranderde zijn activiteit in die zin dat hij bij Kistext tot 1944 als speler-coach zou gaan werken, in voorbereiding op zijn latere vruchtbare tweede carrière, ditmaal als trainer.

De Hongaarse filmactrice Bársony Rózsi bezoekt Kalmár Jenõ in het ziekenhuis, na een van zijn opgelopen kwetsuren. (foto: MLSZ)

Bij zijn eerste verschijning in het Hongaars nationaal team op 7 oktober 1928 werd in Wenen van Oostenrijk verloren met 5-1. Zijn eerste doelpunt scoorde hij op 8 september 1929 toen hij tijdens een wedstrijd tegen Tsjecho-Slowakije doelman František Planicka met een schot van op 30 meter versloeg. De eindstand was toen 1-1. Door zijn ernstige beenbreuk, na een interland op 6 oktober 1929, zou hij pas in 1931 terug opgeroepen worden voor de Hongaarse nationale ploeg. Ook zijn 15de en laatste interland speelde hij tegen Oostenrijk, op 2 oktober 1932 ditmaal in Budapest, maar ook deze wedstrijd kon Hongarije niet winnen, maar werd verloren met 2-3.
Door in 1933 dan naar het buitenland te vertrekken werd hij niet meer opgeroepen voor de nationale elf. Tijdens zijn verblijf in Frankrijk werd hij daar wel in een regionale selectie van Noord-Frankrijk opgesteld.
Hij heeft voor zijn land nooit kunnen deelnemen aan Olympische Spelen of Wereldkampioenschappen, wat toch een hiaat blijft op zijn palmares, ook al was hij een van Hongarijes beste spelers in die periode.

Hongaarse nationale ploeg op 2-10-1932 vóór de wedstrijd Hongarije-Oostenrijk: 2-3 (rechtstaand van links naar rechts) Cseh II László, Lázár Gyula, Kalmár Jenõ (zijn laatste interland), Turay József, Aknai János, Dudás Gyula, Toldi Géza, Borsányi Ferenc, Újvári, Korányi I Lajos en Korányi II Mátyás   (en zittend) Sárosi György, Déry Károly.

Vanaf 1940 begon zijn activiteit op een ander vlak, dat van trainer. Eerst nog vier jaar bij Kistext als speler-coach, met als nevenactiviteit tijdens de oorlogsjaren lid van de technische staf van de nationale ploeg. In 1944 trainde hij nog kort Gamma FC. Na de oorlog werd hij dan in 1947 coach van Csepeli Munkás TE en leidde het team naar het kampioenschap in het seizoen 1947-48. Nadien trainde hij nog Vasas SC (1949-'50) en Dorogi Tárna (1950-'51), tot hij in 1952 bij Budapesti Honved SE de sterkste spelers in het land, zoals Puskás Ferenc, Kocsis Sándor, Bozsik József, Budai László, Lóránt Gyula, Grosics Gyula, Czibor Zoltán en Tichy Lajos onder zijn hoede had. In de komende jaren vier jaar speelden zij driemaal kampioen van Hongarije. In die periode werd hij ook tot majoor in het Hongaars leger benoemd
In 1956 was Budapesti Honved SE in Spanje om een wedstrijd voor de Europa Cup tegen Athletic Bilbao te spelen, toen in Hongarije de opstand neergeslagen werd. Het team besloot niet terug te keren naar Hongarije en speelde een aantal vriendenwedstrijden in Europa. Nadien vestigde Kalmán zich in Wenen, waar hij Wacker Wien (1956-'57) en Wiener SC (1957-'58) zou coachen. Hij zou nooit meer terugkeren naar Hongarije om er actief bezig te zijn in het voetbal. In 1958 trok hij, zoals anderen, naar Spanje, waar hij na Sevilla FC bij Granada FC ging coachen en er in 1959 de finale speelde van de Generalísimo Cup, die zij van FC Barcelona verloren met 4-1 (Kocsis Sándor een van zijn vroegere protegés tekende toen twee doelpunten aan). In 1960 trok hij op uitnodiging voor twee jaar naar Israël bij Hapoel Tel Aviv, waarmee hij in zijn eerste jaar de Beker van Israël won. In 1962 volgde dan Portugal met FC Porto, maar Kalmár keerde een paar jaar later terug naar Spanje (Real Valladolid en opnieuw Granada FC), om vervolgens nog Zweden aan te doen bij Halmstads BK (1966). Nadien was het opnieuw Spanje waar hij aan de slag ging (RCD Espanyol, Real Valladolid, Club Deportivo Málaga, Hércules CF en terug Club Deportivo Málaga).
Malaga was tevens de laatste club waar hij als trainer actief was. Hij zou er blijven wonen en er ook overlijden op 13 januari 1990.

Door de gebeurtenissen na zijn vertrek uit Hongarije in 1956, werd zijn naam doodgezwegen door het communistisch regime, zodat hij in zijn land feitelijk in de vergetelput was verzeild. Na de democratische omwenteling van 1989 was er geen tijd meer om daar zelf iets aan te kunnen doen, gezien zijn overlijden in januari 1990. Doch de echte sportliefhebbers hebben dat ondertussen voor hem gedaan.

Kalmár Jenõ, de voetbalspeler...	...en Kalmár Jenõ, de voetbaltrainer.

Het team van Budapest Honvéd in 1952: (rechtstaand van links naar rechts) Budai II László, Bozsik József, Kocsis Sándor, Patyi Mihály, Babolcsay Gyõrgy, Városi Gyõrgy, Horváth István, Puskás Ferenc, Lóránt Gyula, Budai I László en trainer Kalmár Jenõ; (gehurkt) Hérédi Erno, Bárfi Antal, Rákócsi László, Grosics Gyula, Bányai Nándor en Garamvölgyi Ágoston.

ERELIJST :

Club als speler:
* Kampioen van Hongarije met Hungária MTK FC in 1929
* Tweede in kampioenschap van Hongarije met Hungária MTK FC 1931 en 1933
* Derde in kampioenschap van Hongarije met Hungária MTK FC 1930 en 1932
* Winnaar Beker van Hongarije met Hungária MTK FC in 1932

Club als trainer:
* Viermaal Kampioen van Hongarije in 1948 (met Csepeli MTK), 1952, 1954 en 1956 (met Bp. Honvéd)
* Tweede in kampioenschap van Hongarije met Bp. Honvéd 1953
* Finalist Beker van Spanje (Copa del Generalísimo) met Granada FC in 1959
* Winnaar Beker van Israël met Hapoel Tel-Aviv in 1960
* Tweede in kampioenschap 2de klasse in Spanje met FC Malaga in 1970 en 1979

Nationaal elftal Hongarije:
* 15 caps
* 4 doelpunten